Θλίψη προκαλεί στην ελληνική μουσική σκηνή η είδηση του θανάτου του γνωστού ράπερ, ΔΠΘ.
O Μιχάλης Αντωνιάδης, έγινε γνωστός ως ΔΠΘ ή Μαύρο Λούκι και ήταν μέλος του γκρουπ από τη Ρόδο Ψυχόδραμα 07 (από τους οποίους αποχώρησε το 2015).
Εννιά μήνες πριν τον θάνατό του είχε δώσει μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη και είχε μιλήσει ανοικτά για την μάχη του με τα ναρκωτικά και τον λόγο που ξεκίνησε τη χρήση της ηρωίνης και την απεξάρτησή του, τονίζοντας πως τα ναρκωτικά δεν τον βοήθησαν πουθενά και τον έφεραν πολύ πίσω στην ζωή του.
«Ήμουν 21 χρόνια στην πρέζα» είπε χαρακτηριστικά. «Είχα τις περιπέτειές μου με ουσίες, οπότε έπρεπε να αράξω πίσω και να δω εγώ με εμένα τι κάνω και να αφήσω το ραπ στην άκρη» είπε σε άλλο σημείο.
«Ξεκινάει σαν πειραματισμός, από κει και πέρα υπάρχουν πολλές απαντήσεις που μπορώ να δώσω, όπως το ότι ‘δεν είμαι τόσο έξυπνος’» είπε αναφερόμενος στο πως ξεκίνησε τη χρήση ουσιών.
«Η ηρωίνη κάλυψε κάποια από τα προβλήματα που είχα στη ζωή μου, δεν τα διόρθωσε. Από κει και πέρα ξεκίνησε ένας κατήφορος που δεν είχε γυρισμό» τόνισε.
O Μιχάλης Αντωνιάδης έγινε γνωστός ως ΔΠΘ ή Μαύρο Λούκι και ήταν μέλος του γκρουπ από τη Ρόδο «Ψυχόδραμα 07» (από τους οποίους αποχώρησε το 2015).
Είχε μια μεγάλη πορεία στον χώρο της underground σκηνής αλλά και δυνατές συνεργασίες με πολύ γνωστά ονόματα της rap, όπως είναι μεταξύ άλλων οι Smuggler, Λόγος Απειλή και Sadomas.
Είχε το δικό του Dof Session, ενώ είχε κάνει τραγούδι και με τον Ricta.
Άφησε το δικό του στίγμα στο ελληνικό ραπ, καθώς ήταν από τους πρωτοπόρους της σκηνής.
Ο ίδιος έλεγε για τον εαυτό του και την καλλιτεχνική του ταυτότητα: «Ονόμασα τον εαυτό μου ΔΠΘ γύρω στο ’98 όπου ξεκίνησα να γράφω και τους πρώτους μου στίχους. Τότε εγώ και ένας ακόμα φίλος μου δημιουργήσαμε ένα πρώιμο ραπ σχήμα με όνομα Ψυχόδραμα. Αρχικά το ΔΠΘ δεν ήταν τίποτα άλλο από τα αρχικά των λέξεων μιας πρότασης (δεν παίζει θέμα=όλα καλά). Στην πορεία θέλησα να δώσω μια πιο βαθιά έννοια και να γίνω πιο συγκεκριμένος, έτσι προέκυψε το “Δεύτερο Πρόσωπο Θλιμμένο”, επηρεασμένο από τη θεατρικότητα του όρου Ψυχόδραμα. Συνέδεσα το όνομα αυτό με κάποιες πολύ προσωπικές – οικογενειακές καταστάσεις, αλλά και με την τάση μου να γράφω στίχους, κυρίως όταν ένιωθα αρνητικά συναισθήματα, όπως θλίψη, οργή, αδικία, εξ ου και το “θλιμμένο”. Το δεύτερο δήλωνε την θέση μου στο γκρουπ, αφού ήμασταν 2 αυτοί που γράφαμε και ερμηνεύαμε τους στίχους μας».
