Ένα δράμα είναι όλα αυτά που συμβαίνει στην Αττική. Μιας Ελλάδας με αιωνόβια δάση που μετατρέπονται σε στάχτη και αποκαΐδια.

Πώς το ένα μέτωπο δημιουργεί νέο και νέο και πάει λέγοντας από τη μια στιγμή στην άλλη. Ας δούμε μόνο καθαρά το πρακτικό κομμάτι που θα βοηθούσε την κατάσταση. Παράδειγμα; Oι γείτονές μας, οι Βούλγαροι, που έχουν και αυτοί πολλά δάση και πράσινο που διατηρείται, κάνουν κάτι που δεν κάνουμε εμείς.

Βασικά, έχουν υπερσύγχρονα μέσα πυρόσβεσης παλαιότητας 2 ετών.

Δεν υπάρχει βουνό -και είναι άπειρα- που να μην διαθέτει αντιπυρικές ζώνες με εύκολη πρόσβαση στα πυροσβεστικά οχήματα. Ολόκληρο τον χρόνο, οι ζώνες αυτές καθαρίζονται με επιμέλεια από εργαζόμενους των δήμων που προσλήφθηκαν γι’ αυτόν το λόγο.

Υπ’ όψιν ότι οι δήμοι έχουν τεράστια έσοδα από τις ζώνες στάθμευσης, τα δημοτικά τέλη, την έκδοση διπλωμάτων, τέλη κυκλοφορίας, διόδια (Βινιέτα), την είσπραξη κλήσεων – προστίμων, την εκμετάλλευση των 100άδων πάρκων, την είσπραξη νερού, ρεύματος, αερίου, τηλεφώνων, κλπ.

Υπάρχουν χιλιάδες απασχολούμενοι στα δάση που πληρώνονται από τα έσοδα των δήμων. Διαθέτουν συστήματα αυτόματης ανίχνευσης πυρκαγιών και άμεσης επέμβασης.

Και φυσικά, οι όποιες κυβερνήσεις που περνούν απ’ τη χώρα τους βελτιώνουν ό,τι έκαναν οι περασμένες στον δασικό τομέα, που είναι ο κυρίαρχος πλούτος.