Οι αποκαλύψεις γύρω από την υπόθεση – βόμβα είναι συνεχείς. Ανάμεσα δε στους (δυνάμει ή ντε φάκτο) στόχους κυβερνήσεων, υπηρεσιών και ιδιωτών που αγόρασαν τον «Πήγασο» με σκοπό να τους παρακολουθήσουν και να τους περιορίσουν περιλαμβάνονται και δημοσιογράφοι σε ορισμένα από τα πλέον γνωστά και έγκυρα ΜΜΕ παγκοσμίως: «Wall Street Journal», CNN, «New York Times», Al Jazeera, France 24, Radio Free Europe, Mediapart, «El Pais», «le Monde», Bloomberg, «Economist», Voice of America, καθώς και τα πρακτορεία ειδήσεων Associated Press, Reuters, Γαλλικό Πρακτορείο και άλλα. Μαζί τους, επίσης, ακτιβιστές και δικηγόροι, ακόμη και πολιτικοί, δίνοντας νέα και μεγαλύτερη διάσταση στην υπόθεση.
Σύμφωνα με τις χθεσινές αποκαλύψεις, πρόκειται για 10 πρωθυπουργούς, 3 προέδρους και έναν βασιλιά – αυτόν του Μαρόκου, ο οποίος φαίνεται πως παρακολουθούνταν από τις υπηρεσίες της χώρας του, μαζί με τον πρωθυπουργό του. Στο στόχαστρο βρέθηκαν επίσης ο Εμανουέλ Μακρόν και ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, Εντουάρ Φιλίπ, ο νυν πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Ιμράν Καν και ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Σίριλ Ραμαφόζα, ο πρώην πρόεδρος του Μεξικού Φελίπε Καλντερόν και άλλοι. Το ίδιο συνέβη και με τον επικεφαλής του ΠΟΥ.
Αυτός, ενδεχομένως, είναι και ένας από τους λόγους που η υπόθεση αυτή έχει πάρει μεγάλη διάσταση και έχει προκαλέσει έντονες πολιτικές αντιδράσεις σε αρκετές χώρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Εισαγγελία του Παρισιού ξεκίνησε χθες σχετική έρευνα, ενώ το θέμα έφτασε να συζητηθεί και στην κυβέρνηση της χώρας στην οποία έχει την έδρα της η εταιρεία NSO που κατασκεύασε το λογισμικό – κατάσκοπο, το Ισραήλ. Η σοβαρότητα αναδείχθηκε και από ένα άλλο γεγονός: Το «χαστούκι» που δέχθηκε η μετοχή της Apple, της ακριβότερης εταιρείας παγκοσμίως με βάση την κεφαλαιοποίησή της που φτάνει στα 2,4 τρισ. δολάρια, εξαιτίας της αποκάλυψης ότι το λογισμικό της iOS δεν είναι τελικώς τόσο «άτρωτο» όσο πίστευαν οι περισσότεροι και ισχυριζόταν η ίδια.
Δεν είναι, όμως – ή τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να είναι – αυτοί οι μοναδικοί λόγοι που έχει προκληθεί τέτοιος θόρυβος. Πολύ απλά, διότι η υπόθεση αυτή δεν αποτελεί παρά την κορυφή του παγόβουνου στην παγκόσμια εκστρατεία που έχει εξαπολυθεί κατά της ελευθεροτυπίας, της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, τελικά της ίδιας της δημοκρατίας. 
«Δεν πρόκειται μόνο για την NSO. Αντιθέτως, μια παγκοσμίων διαστάσεων βιομηχανία, η οποία δεν υπόκειται σε ρυθμιστικούς ελέγχους και κανόνες, έχει αναπτυχθεί στο παρασκήνιο, προσφέροντας φτηνά εργαλεία τα οποία κάποτε αποτελούσαν αποκλειστικό προνόμιο των πιο προηγμένων κρατικών υπηρεσιών πληροφοριών», σημείωνε χαρακτηριστικά ο «Guardian» στο χθεσινό κεντρικό του άρθρο.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η διαπίστωση του ιδρυτή και της διευθύντριας σύνταξης της «Forbidden Stories», που πρωταγωνίστησε στις τελευταίες συγκλονιστικές αποκαλύψεις: Οι μεγαλύτερες απειλές (για τους δημοσιογράφους) κρύβονται στα σημεία που κάποτε θεωρούσαν ότι είναι τα πιο ασφαλή και σύμμαχοι στον αγώνα για την ελεύθερη πληροφόρηση, όπως είναι οι νέες τεχνολογίες και το Διαδίκτυο.
Φυσικά, όσοι ενοχλούνται από την ανεξάρτητη και ερευνητική δημοσιογραφία, είτε πρόκειται για κυβερνήσεις και στελέχη του κρατικού μηχανισμού είτε για το παρακράτος, τις εγκληματικές συμμορίες ή ακόμη και κάποιες επιχειρήσεις, δεν περιορίζονται στον «Πήγασο» και τα άλλα λογισμικά-κατασκόπους που κυκλοφορούν στην αγορά για να πετύχουν τους στόχους τους. Αρκετές φορές, αξιοποιώντας και τις πληροφορίες που φτάνουν στα χέρια τους μέσω αυτών των συστημάτων, επιλέγουν και τη φυσική εξόντωση των επικίνδυνων αντιπάλων τους.
Οι εν ψυχρώ δολοφονίες της Δάφνη Καρουάνα Γκαλιτσία στη Μάλτα και του Γιαν Κούτσιακ και της συντρόφου του στη Σλοβακία, η εκτέλεση του Πέτερ ντε Βρις στην Ολλανδία, η εξόντωση αρκετών πολεμικών ανταποκριτών που επιμένουν να μην είναι «ενσωματωμένοι» ή να μεταδίδουν όλα όσα βλέπουν και όχι μόνο όσα επιτρέπουν τα σύγχρονα «υπουργεία πολέμου» μαρτυρούν του λόγου το αληθές.
Παράλληλα με όλα αυτά, φυσικά, δεν μπορούμε και δεν δικαιούμαστε να ξεχνάμε ότι εκτός της παρακολούθησης και της φυσικής εξόντωσης, υπάρχουν και άλλοι τρόποι ελέγχου, χειραγώγησης και φίμωσης των δημοσιογράφων. Η χθεσινή έκθεση της Κομισιόν για τις πρακτικές των κυβερνήσεων Πολωνίας και Ουγγαρίας το επιβεβαιώνει.
