Ούτε τον Εθνικό ύμνο δεν θέλησε να ακούσει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Οργή για την εμφάνιση της Κατερίνας Σακελλαρόπουλου στη Μητρόπολη Αθηνών, όπου παρευρέθηκε στη δοξολογία για το νέο έτος.
Διαβάσαμε την αποκάλυψη στο εκκλησιαστικό site «Εξάψαλμος» σε ένα μικρό σημείωμα του Σωτηρίου Τζούμα αλλά δυσκολευτήκαμε να το πιστέψουμε. Θεωρήσαμε ότι εκτός από πρωταπριλιάτικα ψέματα υπάρχουν και τα πρωτοχρονιάτικα!
Μόνο αφού προηγήθηκε ένας μεγάλος κύκλος επικοινωνιών μας με αυτόπτες μάρτυρες, οι οποίοι μετείχαν ως προσκεκλημένοι στην πρωτοχρονιάτικη δοξολογία και έζησαν από πρώτο χέρι όλα όσα συνέβησαν πειστήκαμε ότι όντως συνέβη αυτό που καταγγέλθηκε: Ότι οι επιτελείς της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου έδωσαν κατόπιν επιθυμίας της, εντολή στην μπάντα των Ενόπλων Δυνάμεων να μην γίνει ανάκρουση του εθνικού ύμνου ούτε κατά την προσέλευση ούτε κατά την αποχώρηση της από τον Ιερό Μητροπολιτικό Αθηνών. Για πρώτη φορά σε δοξολογία για την Πρωτοχρονιά!
Έτσι μετά την αφαίρεση της σημαίας από το γραφείο της, την αφαίρεση των όπλων του αγώνα του 1821 που είχαν τοποθετηθεί στο γραφείο της από τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, την διαγραφή από το λεξιλόγιο της κρίσιμων εννοιών της εξωτερικής μας πολιτικής, τώρα προστίθεται και ο εθνικός ύμνος στο προεδρικό «παλμαρέ».
Η «Εστία» βεβαίως δεν εκπλήσσεται. Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντα της η κυρία Πρόεδρος της Δημοκρατίας αντελήφθη τις προθέσεις της. Μόνο που την αδικήσαμε: Δεν είναι θηλυκός Σαρτζετάκης (αδικήσαμε και τον πρώην Πρόεδρο), θηλυκός ιέραξ του «εκσυγχρονισμού» είναι η Κυρία. Αυτά που κάνει δεν τα αποτόλμησε ούτε ο κύριος Σημίτης!
Η νεωτερικότητά της είναι υπερχειλίζουσα. Η δε αδιαφορία της για συγκεκριμένα σχήματα όπως η δοξολογία εμφανής. Αν ήταν δυνατό να καταργηθεί μάλιστα γιατί όχι; Αγγαρεία κάνει, ποινήν εκτίει. Δε θα σταθούμε στο γεγονός ότι η Αρχηγός του κράτους αρνείται να κάνει τον σταυρό της και να ασπασθεί το Ιερό Ευαγγέλιο όταν της το προέτεινε ο Αρχιεπίσκοπος κατά την είσοδο της στον Ναό – ανεξιθρησκεία έχουμε στην Ελλάδα και ο καθείς είναι ελεύθερος να πιστεύει ή να μην πιστεύει. Η επιβολή είναι έννοια ξένη προς εμάς σε ότι αφορά τα προσωπικά πιστεύω.
Γνωρίζουμε άλλωστε τις προθέσεις της Προέδρου όταν από την αρχή διερεύνησε την πιθανότητα να μην ορκισθεί με θρησκευτικό όρκο στο Ευαγγέλιο– δυστυχώς για αυτήν το Σύνταγμα ήταν απαγορευτικό και δεν ικανοποίησε την επιθυμία της. Δικαίωμα της εν πάση περιπτώσει η πίστη της ή η αθεία της. Αυτό που δεν μπορεί να περάσει όμως απαρατήρητο και η «Εστία» με νηφαλιότητα θα εξακολουθήσει να το καταγράφει στα πρωτοσέλιδα της ώστε να είναι ευχερής και η εργασία του ιστορικού του μέλλοντος -όταν θα ψάχνει να βρει τι συνέβη σε αυτή την δύστηνο χώρα κατά τον εορτασμό των 200 ετών από την ανεξαρτησία της- είναι η διαρκής απομάκρυνση της αρχηγού του Κράτους από τα εθνικά σύμβολα.
Γνωρίζουμε άριστα ότι η κυρία Σακελλαροπούλου το πράττει κατά σύστημα γιατί της αρέσει αυτού του είδους η δημοσιότητα. Την ιντριγκάρει. Θεωρεί τα πρωτοσέλιδα μας «μεταρρυθμιστικά παράσημα» της. Δεν ξέρουμε όμως αν την ιντριγκάρει το ίδιο η άποψη των πολιτών όταν θα έρθει αργά η γρήγορα η ώρα της κρίσεως. Τότε θα σκεφθεί τι έπραξε σωστά και τι λάθος. Διότι η Πρόεδρος δεν έχει να κάνει με εμάς. «Αμελητέα ποσότης» θεωρούμαστε άλλωστε υποτιμητικά από τους συνεργάτες της. Με τον ελληνικό λαό έχει.
Η απόφαση να μην ανακρουσθεί ο εθνικός ύμνος έξω από την Ιερά Μητρόπολη Αθηνών την ώρα που ο ομόλογος της Ερντογάν προσέβαλλε τον Χριστιανισμό και τον Ελληνισμό με προσευχή στην Αγία Σοφία αποτελεί ολίσθημα πρώτης τάξεως. Προσβολή απευθυνόμενη στους άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων που παρατάχθηκαν απέναντι της και περίμεναν να αποδώσουν τιμές. Στον Θεσμό, όχι στο πρόσωπο. Και στους αρχηγούς των κρατών τα ολισθήματα αυτού του είδους δεν επιτρέπονται. Ούτε οι προσβολές. Πολλώ δε μάλλον όταν επί των ημερών τους εορτάζονται εθνικές επέτειοι για τα 200 χρόνια από την Ανεξαρτησία μας.
Ωραία πρεμιέρα έκανε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Υποδέχθηκε έξοχα το 2021. Καταργώντας τον Διονύσιο Σολωμό.
Η «Εστία» δεν αισθάνεται κανενός είδους ικανοποίηση όταν αναγκάζεται να ασχολείται στην αυγή της νέας χρονιάς και πάλι με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θεωρούσαμε ότι μερικά θέματα είναι από καιρού λυμένα στον τόπο μας για να ασχολούμαστε με αυτά. Ούτε και μας δίνει χαρά ή ικανοποίηση η κριτική προς το πρόσωπο της . Θλίψη αισθανόμαστε. Λύπη. Ντροπή για λογαριασμό της.
Ωστόσο είμαστε υποχρεωμένοι και δεν θα σταματήσουμε να περνούμε από την τρύπα της βελόνας στο πλαίσιο του ιερού μας δημοσιογραφικού καθήκοντος τις πράξεις ή τις παραλείψεις της πολιτικής ηγεσίας μας. Όσο δυσάρεστο και αν μας είναι αυτό.
Καλή χρονιά κυρία Πρόεδρε κατά τα λοιπά. Είθε να είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαστε μαζί σας κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ειλικρινά.
