Μοναδική ήταν η εμπειρία που έζησε μια παρέα φίλων που έκαναν βόλτα με το φουσκωτό τους στον Μέζαπο, στην Ανατολική Μάνη, όταν αντίκρυσαν δίπλα τους μια φάλαινα φυσητήρα.

Το περιστατικό σημειώθηκε το απόγευμα της Παρασκευής, λίγα μίλια από τον Γερολιμένα, όταν βρέθηκε μπροστά τους ένα από τα πιο εντυπωσιακά ζώα του πλανήτη, μια φάλαινα περίπου 18-20 μέτρων, με ένα πελώριο σώμα μεγάλου βάρους κι άρχισε για αρκετή ώρα να κάνει παιχνίδια μπροστά τους! Ελιγμούς, βουτιές και έναν χαρακτηριστικό θόρυβο που έκανε να φυσήξει το νερό. Οι ειδικοί λένε πως ήταν αρσενική αφού ήταν μόνη και είχε μεγάλο μέγεθος.

Η φάλαινα φυσητήρας ανήκει στην κατηγορία των θηλαστικών ”κήτη” όπως και οι υπόλοιπες φάλαινες και τα δελφίνια. Έχει μήκος 11-18 μ. Κατέχει το ρεκόρ κατάδυσης των φαλαινών, καθώς μπορεί να καταδυθεί σε βάθος 2.250 μ.

Οι φυσητήρες μοιάζουν με φάλαινες, αλλά έχουν δόντια (αντί μπαλένες), κι έτσι θεωρούνται συγγενικό είδος με τα δελφίνια. Προκειμένου να τραφούν με καλαμάρια, οι φυσητήρες καταδύονται σε βάθος 500-1.000 μ. για 25-60 λεπτά οι αρσενικοί και για 20-24 λεπτά οι θηλυκοί, αν και οι βαθύτερες καταγεγραμμένες καταδύσεις πλησιάζουν τα 2.000 μ. και τις 2 ώρες. Οι φυσητήρες ζουν για 70 χρόνια ή και περισσότερο. Τα αρσενικά φθάνουν τα 18m και τους 57 τόνους, ενώ τα θηλυκά τα 12,5m και τους 24 τόνους.

Αντίστοιχα, η σωματική αναπαραγωγική ωριμότητα για τα αρσενικά είναι τα 18-21 χρόνια (αν και συνήθως αρχίζουν να αναπαράγονται στα 30 χρόνια ηλικίας), ενώ για τα θηλυκά είναι 7-13 χρόνια. Η περίοδος κύησης των φυσητήρων διαρκεί 14-16 μήνες και γεννούν ένα μικρό φυσητηράκι.

Τα θηλυκά, μαζί με τα φυσητηράκια τους, αποτελούν τις κοινωνικές ομάδες. Οι ομάδες των θηλυκών με τα μικρά αποτελούνται συνήθως από 10 άτομα, ενώ οι αρσενικοί ζουν μοναχικοί. Γενικά, οι αρσενικοί φυσητήρες προσεγγίζουν τις κοινωνικές ομάδες για να αναπαραχθούν μόνο μία φορά κάθε τρία χρόνια, ωστόσο, αποκλειστικά στην Κρήτη, οι φυσητήρες αναπαράγονται ακατάπαυστα σε όλη τη διάρκεια του έτους.

Οι φυσητήρες θεωρούνται ότι κινδυνεύουν στις θάλασσες τις Μεσογείου, κυρίως λόγω των αφρόδιχτων. Πρόκειται για λεπτά, σχεδόν αόρατα δίχτυα, τα οποία εκτείνονται σε μήκος πολλών χιλιομέτρων για να πιάσουν τόνους και ξιφίες. Γίνεται προσπάθεια περιορισμού της χρήσης τους σε αυτή την περιοχή. Επίσης, εξίσου μεγάλη απειλή είναι η ηχορύπανση που προκαλεί η θαλάσσια κυκλοφορία των πολλών πλοίων της Μεσογείου. Πολλές φορές ο ήχος από τα πλοία, μπερδεύει τους ευαίσθητους στην ακοή φυσητήρες και χτυπούν σε αυτά.